شکست غزل

_{می ترسم کسی نه خودت را}

_{که دوست داشتنت را از من بگیرد !}

گاهی سکوت دوست معجزه می کند

و تو می آموزی که بودن همیشه در فریاد نیست

_{اینکه چقدر از آنروز ها گذشته ،
یا اینکه چقدر هر دویمان عوض شده ایم،
یا اینکه هرکداممان کجای ِ دنیا افتاده ایم…
اصلا مهم نیست.. !
باز باران که ببارد ،
هر وقت که میخواهد باشد ،
دلم هوایت را میکند …
.}

_{گاهی باید بایه لبخند از کنار همه چیز رد شویم...
بگذار بگویند نفهمید!}

_{هیچوقت روی احساس کسی پا نزار}

از کودکیمان تلاش می کنند به ما بفهمانند

” هیچ شیرینی ای ماندگار نیست 

اینــــ  بـــــار  ڪــــہ  آمــــدے

دستــانتــ  را  روے  قلبمـــ  بـــگـذار